Häxan

Τυμβωρύχοι, δαιμονισμένες καλόγριες, αποκρουστικά βασανιστήρια, δαίμονες και άλλα διαβολικά όντα: το θρυλικό βωβό αριστούργημα του Benjamin Christensen επιστρατεύει μια σειρά από εκκεντρικά δραματοποιημένες βινιέτες προκειμένου να διερευνήσει την επιστημονική υπόθεση ότι οι μάγισσες του Μεσαίωνα υπέφεραν από τα ίδια δεινά με τους άτυχους ψυχικά ασθενείς που είχαν διαγνωστεί με υστερία κατά την περίοδο δημιουργίας της ταινίας. Η αντιμετώπισή του, ωστόσο, δεν θα μπορούσε να απέχει περισσότερο από μια στεγνή διατριβή πάνω στο θέμα: η ταινία μοιάζει και η ίδια με ένα μαγικό φίλτρο, άλλοτε τρομακτική, άλλοτε γκροτέσκ, γεμάτη μαύρο χιούμορ και μια εξωφρενική εικονογραφία που σε αφήνει ακόμα με το στόμα ανοιχτό, 97 χρόνια μετά την πρώτη της προβολή. Εξίσου αταξινόμητο σήμερα όσο και τότε, το «Häxan» μοιάζει να συνδυάζει με μια οργιαστική δημιουργικότητα τα πλέον ασυμβίβαστα είδη, από τον γοτθικό τρόμο μέχρι την ντοκιμαντερίστικη αναπαράσταση και το κινηματογραφικό δοκίμιο, συνθέτοντας μια σχεδόν σουρεαλιστική εμπειρία μοναδική στην ιστορία του σινεμά.